Μια όμορφη νύχτα του καλοκαιριού αποφάσισα να βγω απ ΄ το κλουβί μου και να πάω μια βόλτα να σκεφτώ...........
Εκεί που περπατούσα βρέθηκα στην αυλή της θείας Αντωνίας. ««Αχ αυτή η αυλή σκέτο γρασίδι.......... Πόσο μ ΄ αρέσει........» σκέφτηκα. Καθώς απολάμβανα το φαγητό μου ακούστηκε το αυτοκίνητο του Θανάση..... Τρόμαξα νόμιζα ότι θα έλεγε στο αφεντικό μου πως τρώω το γρασίδι. Έτρεξα γρήγορα-γρήγορα στην αυλή μας.
Όταν η μαμά το είπε στην Ερμιόνη πως έλειπα, δεν μπορούσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ.......
Ήταν 5 η ώρα το πρωί και η Ερμιόνη ξύπνησε το Βαγγέλη και του είπε πως χάθηκα. Αυτός δεν το πίστευε και άνοιξε την μπαλκονόπορτα και ξαφνικά με βλέπει μπροστά στα πόδια του. Φώναξε την Ερμιόνη και όταν με είδε είπε «Αχ, πονηρό κουνέλι!!!!!!»
Το άλλο πρωί ο Θανάσης είπε στο Βαγγέλη πως ήμουν στην αυλή του και έτρωγα το γρασίδι. Ο Βαγγέλης το φανέρωσε στην Ερμιόνη......... Πω, πω τι φωνές «έφαγα» εκείνη τη μέρα!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.