Η ζωή έξω από το σχολείο

Γλυκιά μελωδία χαϊδεύει τα αυτιά την ώρα

που το κατώφλι του σχολείου περνώ. Σηκώνω

το βλέμμα και τι αντικρίζω, νεράιδες, με

άνθη στολισμένες, να τραγουδούν τον

«Ερχομό της Άνοιξης». Δεν προλαβαίνω να

χαρώ, την ομορφιά της Μουσικής να απολαύσω

και μια κραυγή σπαρακτική μου κόβει την ανάσα.

«Ο δρόμος για το Βορρά από πού πάει; »

απεγνωσμένα ένας χιονάνθρωπος ρωτά και

ψάχνει για τρένο, αεροπλάνο, πλοίο και
ό,τι άλλο βρει. Για να τον πάει στον βόρειο πόλο ·

εκεί που δεν θα κινδυνεύει να λιώσει
από τις πρώτες ακτίνες του ανοιξιάτικου ήλιου. 

Και απάντηση πριν δώσω ένας αετός χαμηλώνει 

τις φτερούγες του και δείχνει περά μακριά. 

Και ένας ωραίος κούνελος -να είναι ο Bugs Bunny ;-του λέει

«Τρέξε προς το λιμάνι γρήγορα». Αν θες το πλοίο
να προλάβεις .Μια ώθηση δίνει στα πέδιλα

του σκι και τρέχει γρήγορα και πάει προς τα εκεί.

Μα όταν φτάνει είναι πια αργά. Το πλοίο σφυρίζει μακριά
και εγώ τρέχω να δω τι θα γίνει και πώς μπορώ

τον άσπρο άνθρωπο να σώσω. Και ξαφνικά βλέπω

γύρω ξωτικά που όλα πρόθημα και αυτά θέλουν να

γλιτώσουν. Πέφτουν σε περισυλλογή και σχέδια

αραδιάζουν στη στιγμή. Αλλά μια σιγανή φωνή από

μια βάρκα με κάτασπρο πανί όλους μας αιφνιδιάζει.

«Πήδα και φεύγουμε ευθύς και το ταξίδι αρχίζει

στην στιγμή» Μα όμως πριν καλά τους χαιρετήσω 

η θάλασσα ένα κύμα ξερνά και η βάρκα βουλιάζει μαγικά.

Τα ψάρια γύρω από τους πειρατές ζητούν το φαγητό τους.

Μα όμως η θάλασσα θυμώνει πολύ και αφρίζει και βουίζει.

Και τότε σπάει ένα κύμα και τον πετάει. Με πόνους

στο κεφάλι. Ο ήλιος τον ζέστανε και σύννεφο τον κάνει

και ο αέρας ταπεινώθηκε, πληγώθηκε, γύρισε την πλάτη

σκύβοντας το κεφάλι. Μαζί εκεί στο Βόρειο Πόλο ξανά θα

περιμένει ένα νέο μήνυμα να έρθει κοντά μας.